Home | Introduction | Persons | Geogr. | Sources | Events | Mijn blog(Nederlands) |
Religion | Subjects | Images | Queries | Links | Contact | Do not fly Iberia |
Notes Do not display Latin text Display Dutch text | Ovid XIII Chapter 13: 789-869 The song of Polyphemus | Next chapter Return to index Previous chapter |
Galatea, whiter than the snowy privet petals, taller than slim alder, more flowery than the meadows, friskier than a tender kid, more radiant than crystal, smoother than the shells, polished, by the endless tides; more welcome than the summer shade, or the sun in winter, showier than the tall plane-tree, fleeter than the hind; more than ice sparkling, sweeter than grapes ripening, softer than the swan's-down, or the milk when curdled, lovelier, if you did not flee, than a watered garden. Galatea, likewise, wilder than an untamed heifer, harder than an ancient oak, trickier than the sea; tougher than the willow-twigs, or the white vine branches, firmer than these cliffs, more turbulent than a river, vainer than the vaunted peacock, fiercer than the fire; more truculent than a pregnant bear, pricklier than thistles, deafer than the waters, crueller than a trodden snake; oh, what I [Note 1] wish I could alter in you, most of all, is this: that you are swifter than the deer, driven by loud barking, swifter even than the winds, and the passing breeze. But if you knew me well, you would regret your flight, and you would condemn your own efforts yourself, and hold to me: half of the mountain is mine, and the deep caves You will not have vulgar gifts or easily found pleasures, Note 1: I = Polyphemus Event: Polyphemus, Acis and Galatea |
'"Candidior folio nivei Galatea ligustri, floridior pratis, longa procerior alno, 790 splendidior vitro, tenero lascivior haedo, levior adsiduo detritis aequore conchis, solibus hibernis, aestiva gratior umbra, mobilior damma, platano conspectior alta, lucidior glacie, matura dulcior uva, 795 mollior et cycni plumis et lacta coacto, et, si non fugias, riguo formosior horto; '"Saevior indomitis eadem Galatea iuvencis, durior annosa quercu, fallacior undis, lentior et salicis virgis et vitibus albis, 800 his inmobilior scopulis, violentior amne, laudato pavone superbior, acrior igni, asperior tribulis, feta truculentior ursa, surdior aequoribus, calcato inmitior hydro, et, quod praecipue vellem tibi demere possem, 805 non tantum cervo claris latratibus acto, verum etiam ventis volucrique fugacior aura, (at bene si noris, pigeat fugisse, morasque ipsa tuas damnes et me retinere labores) sunt mihi, pars montis, vivo pendentia saxo 810 antra, quibus nec sol medio sentitur in aestu, nec sentitur hiems; sunt poma gravantia ramos, sunt auro similes longis in vitibus uvae, sunt et purpureae: tibi et has servamus et illas. ipsa tuis manibus silvestri nata sub umbra 815 mollia fraga leges, ipsa autumnalia corna prunaque non solum nigro liventia suco, verum etiam generosa novasque imitantia ceras. nec tibi castaneae me coniuge, nec tibi deerunt arbutei fetus: omnis tibi serviet arbor. 820 '"Hoc pecus omne meum est, multae quoque vallibus errant, multas silva tegit, multae stabulantur in antris, nec, si forte roges, possim tibi dicere, quot sint: pauperis est numerare pecus; de laudibus harum nil mihi credideris, praesens potes ipsa videre, 825 ut vix circumeant distentum cruribus uber. sunt, fetura minor, tepidis in ovilibus agni. sunt quoque, par aetas, aliis in ovilibus haedi. lac mihi semper adest niveum: pars inde bibenda servatur, partem liquefacta coagula durant. 830 '"Nec tibi deliciae faciles vulgataque tantum munera contingent, dammae leporesque caperque, parve columbarum demptusve cacumine nidus: inveni geminos, qui tecum ludere possint, inter se similes, vix ut dignoscere possis, 835 villosae catulos in summis montibus ursae: inveni et dixi 'dominae servabimus istos.' '"Iam modo caeruleo nitidum caput exere ponto, iam, Galatea, veni, nec munera despice nostra! certe ego me novi liquidaeque in imagine vidi 840 nuper aquae, placuitque mihi mea forma videnti. adspice, sim quantus: non est hoc corpore maior Iuppiter in caelo, nam vos narrare soletis nescio quem regnare Iovem; coma plurima torvos prominet in vultus, umerosque, ut lucus, obumbrat; 845 nec mea quod rigidis horrent densissima saetis corpora, turpe puta: turpis sine frondibus arbor, turpis equus, nisi colla iubae flaventia velent; pluma tegit volucres, ovibus sua lana decori est: barba viros hirtaeque decent in corpore saetae. 850 unum est in media lumen mihi fronte, sed instar ingentis clipei. quid? non haec omnia magnus Sol videt e caelo? Soli tamen unicus orbis. '"Adde, quod in vestro genitor meus aequore regnat: hunc tibi do socerum; tantum miserere precesque 855 supplicis exaudi! tibi enim succumbimus uni, quique Iovem et caelum sperno et penetrabile fulmen, Nerei, te vereor, tua fulmine saevior ira est. atque ego contemptus essem patientior huius, si fugeres omnes; sed cur Cyclope repulso 860 Acin amas praefersque meis conplexibus Acin? ille tamen placeatque sibi placeatque licebit, quod nollem, Galatea, tibi; modo copia detur: sentiet esse mihi tanto pro corpore vires! viscera viva traham divulsaque membra per agros 865 perque tuas spargam (sic se tibi misceat!) undas. uror enim, laesusque exaestuat acrius ignis, cumque suis videor translatam viribus Aetnen pectore ferre meo, nec tu, Galatea, moveris." |